Krewniacy nornicy rudej


Krewniacy nornicy rudej: artykuł nr 1574

2005-11-20 13:00:05 Zoologia

Małe gryzonie o krótkich nóżkach, dłuższym ogonie i sierści w różnych odcieniach szarości wielu ludziom wydają się takie same. Nornica ruda Clethrionomys glareolus nazywana jest popularnie myszą, tak samo jak jej liczni krewniacy - mówi dr hab. Małgorzata Kruczek z krakowskiego Instytutu Nauk o Środowisku UJ. Mysz leśna Apodemus flavicolis, mysz polna Apodemus agrarius, mysz domowa Mus musculus, mysz zaroślowa Apodemus sylvaticus, nornik bury Microtus agrestis lub nornik zwyczajny Microtus arvalis, częściej zwany polnikiem.

Nornica ruda, od strony grzbietowej ubarwiona szaro z odcieniem rudawym, z szarymi bokami i brzuchem oraz dwubarwnym ogonem to jeden z najpospolitszych euroazjatyckich ssaków żyjących na wolności. Odżywia się głównie zielonymi częściami roślin, czasem też nasionami, owocami, grzybami, a nawet bezkręgowcami. Jest oportunistą - jada przede wszystkim tym, czego w danym okresie jest w jej środowisku najwięcej.

Przeciętna nornica jada około 25 g świeżej zieleniny (lub 5 g paszy treściwej), co daje około 15 kcal/dobę. Bez pokarmu może przeżyć około pięciu dni. Ciężarne samice zjadają więcej bezkręgowców niż inne. W przypadku pokarmowego niedostatku zdarzają się nawet przypadki wchłanianie zarodków przez organizm ciężarnej nornicy.

"Rozpoznawanie osobników spokrewnionych przez samice nornicy rudej" to temat wykładu dr hab. Małgorzaty Kruczek, wygłoszonego w czwartek 17 listopada w krakowskim Instytucie Nauk o Środowisku przy ul. Gronostajowej 7. Instytut zaprasza na czwrtkowe seminaria o charakterze popularno – naukowym, kierowane zarówno do osób związanych z instytutem, jak wszystkich gości zainteresowanych przyrodą.

Dzięki uprzejmości: PAP – Nauka w Polsce, Marta Stankiewicz

Następna strona

Poprzednia strona

Wybrane wiadomości z zoologii