Życie darowane czeskiemu wigilijnemu karpiowi: artykuł nr 199
2004-12-31 12:25:45 Nauka w Polsce i na świecie
W Wigilię Bożego Narodzenia ulicami czeskich miast i wiosek podążają co roku z wiaderkami nad rzeki i stawy całe rodziny. Idą, aby - zgodnie z przekonaniem, że w przededniu narodzenia Jezusa nie należy zabijać żadnego stworzenia - wypuścić na wolność wigilijnego karpia.
W coraz większej liczbie czeskich domów na święta zawsze kupuje się o jedną rybę więcej. Większość tych ryb, zgodnie z tradycją, stanowi główne danie wigilijnego stołu. Jednak jeden karp w Wigilię odzyskuje wolność.
Obyczaj darowania wolności wigilijnemu karpiowi narodził się w Czechach w drugiej połowie XIX stulecia. Po wielu latach stał się częścią czeskiej świątecznej tradycji.
W Pradze, na Wyspie Strzeleckiej na Wełtawie, z udziałem czeskiego prymasa kardynała Miloslava Vlka, gromadzi się zwykle kilkaset osób.
Przychodzą całe rodziny z małymi dziećmi, grupy znajomych i przyjaciół. Śpiewają kolędy, piją grzane wino i wpuszczają karpie do rzeki.
W czasie tych bardzo symbolicznych, a często również podniosłych chwil padają słowa o tym, że nie wolno zabić nawet ryby, gdy - jak głosi najbardziej znana czeska kolęda - "Narodil se Kristus Pan...".
Czeskie media już na kilka dni przed świętami publikują rady, jak należy obchodzić się z karpiem, aby jego szanse przeżycia były jak największe.
Karpia trzeba przed wypuszczeniem na wolność trzymać w chłodnej wodzie. Nie wolno go brać do rąk. Już nad rzeką czy stawem rybę trzeba umieścić na dłuższą chwilę w wodzie ze zbiornika, do którego trafi.
Vanoce - jak w Czechach nazywa się święta Bożego Narodzenia - muszą mieć nie tylko swój pełny dzwonków, choinek i kolęd urok. Muszą mieć także choć jednego karpia, któremu darowano życie. KRZ
Dzięki uprzejmości PAP - Nauka w Polsce
www.naukawpolsce.pap.pl
22 grudnia 2004