Programowanie genetyczne, GP (ang. genetic programming) – zautomatyzowana metoda mająca na celu tworzenie programów komputerowych w oparciu o ogólną definicję problemu. Innymi słowy programowanie genetyczne pozwala, w oparciu o wysokopoziomową definicję mówiącą co ma być zrobione, automatycznie stworzyć program, który owo zagadnienie rozwiąże.
Po raz pierwszy programowanie genetyczne zostało przedstawione w pracy Nichaela L. Cramera w 1985 r.[1] Nieco później zostało ponownie wynalezione przez Jürgena Schmidhubera w 1987 r.[2] Po raz trzeci GP zostało odkryte i opisane przez Johna Kozę w książce zatytułowanej Genetic Programming: On the Programming of Computers by Means of Natural Selection (1992). Koza silnie zaangażował się w tematykę GP i napisał na ten temat wiele artykułów i książek, a tym samym spopularyzował tę metodę na świecie.
- ↑ Nichael L. Cramer. A Representation for the Adaptive Generation of Simple Sequential Programs. „Proceedings of an International Conference on Genetic Algorithms and Their Applications”, s. 183-7, 1985. [dostęp 2011-07-02]. (ang.).
- ↑ D.D. Dickmanns D.D., J.J. Schmidhuber J.J., A.A. Winklhofer A.A., Der genetische Algorithmus: Eine Implementierung in Prolog, 1987 [dostęp 2011-07-02] (ang. • niem.).
Oryginał | Edytuj | Historia i autorzy |
