Nanorurki węglowe w walce z bakteriami
Pojedynczościenne nanorurki węglowe mogą pomóc w walce z bakteriami – donosi Langmuir. Bakterie w kontakcie z pojedynczościennymi nanorurkami bakteryjnymi miały niszczone powłoki zewnętrzne, oraz perforowane błony komórkowe, w wyniku czego do zawiesiny hodowlanej wydostawał się kwas dezoksyrybonukleinowy, a komórki przestawały żyć.
Odkrycie może mieć zastosowanie np. w produkcji filtrów antybakteryjnych.
Nanorurki węglowe są zbudowanymi z węgla strukturami nadcząsteczkowymi,
mającymi postać walców ze zwiniętego grafenu (jednoatomowej warstwy grafitu).
Najcieńsze mają średnicę rzędu jednego nanometra, a ich długość może być miliony
razy większa. Wykazują niezwykłą wytrzymałość na rozrywanie i unikalne własności
elektryczne, oraz są znakomitymi przewodnikami ciepła. Te własności sprawiają że
są badane jako obiecujące materiały do zastosowań w nanotechnologii,
elektronice, optyce i badaniach materiałowych. Nanorurki jednowarstwowe (SWNT)
– zbudowane z jednej warstwy atomów, zwiniętej w rurkę o średnicy rzędu
nanometra.